Linnaeus, 1753
Foto: Hugo Vits
Foto: Hugo Vits
| IDENTITEIT: orde: Primulales; familie: Primulacea. | |||||||||||||||||||||||
| EERSTBESCHRIJVING: In 1753, door C. Linnaeus, als Lysimachia nummularia, in Sp. PI., 148. | |||||||||||||||||||||||
| SYNONIEM: Lysimachia repens, Lysimachia rotundifolia | |||||||||||||||||||||||
| NEDERLANDSE NAAM: Penningkruid, plaatselijk ook stuivers-, duizend-, adder- en diamantkruid (ook wel eens egelkruid, wat van het Duits is afgeleid: met "Leber egel" wordt immers Fusciola hepatica, de leverbot bedoeld.) | |||||||||||||||||||||||
| MAXIMALE GROOTTE: De uit de knopen vertakkende, kruipende stengels, bereiken rechtopstaand in het aquarium, een hoogte van ongeveer 20 cm. | |||||||||||||||||||||||
| HOUDBAARHEID: Van het decoratieve penningkruid stelt zowel de landvorm als de al dan niet volledig ondergedoken vorm zeer weinig eisen. Kan worden gehouden als balkonplant, in bloembakken, schalen en in hoog staande potten als hangplant. ln de tuin gebruikt als boordbegroeier, verder ook in rotstuinen, als onderbegroeiing en als tussenbeplanting. Natuurlijk ook uitstekend geschikt als moeras- en vijverplant. Bij voorkeur - in onverwarmde aquaria - als blikvangend groepje te benutten. Het eveneens voor het paludarium bijzonder goed geschikte penningkruid moet hierin, zowel als in het aquarium, uitermate goed belicht worden. De plant regelmatig inkorten en in het verwarmd aquarium (eventueel) bij gelegenheid met stekken van uit de tuin heraanplanten. | |||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||
| VERSPREIDING: Oostelijk Noord-Amerika, Oost-Azië. - Gans Europa, behalve het hoge noorden. Ook in Japan, op de Sandwich-Eilanden en in tropische bergstreken. | |||||||||||||||||||||||
 |
 | ||||||||||||||||||||||
| BIOTOOP: Groeit in hoofdzaak op vochtige en moerassige gronden, ook in weilanden en in ondiep water of op de oevers van sloten. | |||||||||||||||||||||||
| GEDRAG: Deze populaire plant bloeit enkel bij een emerse cultuur, dus met over de grond kruipende stengels, in de maanden mei-augustus. De zgn. stuifmeel- of pollenbloemen scheiden geen honing af. Door het bijzonder overvloedig aangemaakte stuifmeel trekken de bloemen een behoorlijk aantal insekten aan. Ondergedoken gehouden, groeit het penningkruid geheel rechtop. Het bezit een groot groei- en aanpassingsvermogen. Tijdens de winterperiode gaat het vaak (sterk) achteruit. Doet het bij hogere temperaturen niet zo best, toch volgens H. Frey meestal beter dan hiermee overeenkomstige Ludwigia-soorten. | |||||||||||||||||||||||
| BODEM: Stelt geen speciale eisen. Een zandbodem, waarin enkele kleikorrels zijn aangebracht, voldoet. Emers gehouden, moeten we zorgen voor een vruchtbare, vochthoudende bodem. | |||||||||||||||||||||||
| LICHT: Vooral in het aquarium is een krachtige belichting aan te bevelen. | |||||||||||||||||||||||
| VERMEERDERING: Bij de alleenstaande gele bloemen, kan er zelfbestuiving plaats vinden. Toch geeft de plant zelden of nooit rijpe vruchten. Ze vermenigvuldigt zich het best door uitlopers | |||||||||||||||||||||||
| BIJZONDERHEDEN: Een minder sterk groeiende variëteit, met lichtgroene geelachtige bladeren wordt als Lysimachia nummularia 'Aurea' in de handel aangeboden. |
