Hyla meridionalis
(Boettger, 1874)

Hyla meridionalis
Foto: Herman Struyf

IDENTITEIT: orde: Anura; familie: Hylidae.
EERSTBESCHRIJVING: ln 1874, door Boettger, als Hyla arborea var. meridionalis in Abh.Senk. Nat. Ges. 9/186,
in 1967 door Mertens als zelfstandige soort gesteld in Senckenb. Biol. 48:41
SYNONIEM: Hyla africana, Hyla barytonus, Hyla penezi
NEDERLANDSE NAAM: Zuid-Europese boomkikker
MAXIMALE GROOTTE: Mannetje 4, vrouwtje 5 cm
GESLACHTSONDERSCHEID: De mannetjes hebben in de voortplantingsperiode een grote duidelijke kwaakblaas en in rusttoestand vertoont deze overlangse plooien.
HOUDBAARHEID: Het typisch hoog-boomkikkerterrarium. Het terrarium moet voorzien zijn van een waterpartij en voldoende klimgelegenheid.
DIERENRIJK
Z i III 15
       
Milieu
dag / nacht
Terrarium
dag / nacht
Kweek
Temperatuur °C 10 - 38 / 8 - 20 26 / 15
Relatieve vochtigheid % 40 / 80 60 / 80
Licht Zon TL / Gloeilamp
VERSPREIDING: Noord-West Afrika en Zuid-West Europa, Madeira, Balearen en Canarische eilanden.
Kaart voorkomen
BIOTOOP: H. meridionalis is een goede klimmer en wordt gevonden in bomen en andere vegetatie langs waterkanten en poelen.
GEDRAG: Hoofdzakelijk nachtdier. Rust overdag tussen de beplanting. De boomkikkers zijn de enige Europese amfibieën die zeer goed klimmen (Palodyfes klimt slechts af en toe). Dit kunnen ze door middel van hun karakteristieke schijfvormige zuignapjes aan de toppen van vingers en tenen.
VOEDSEL: Voomamelijk vliegende insecten. Weideplankton, fruitvliegen, wasmotten e.d.
KWEEK: De paring vindt 's nachts plaats in water. De lichtgekleurde eieren worden afgezet in drijvende klonten, die elk zo'n 500 tot 800 eieren kunnen bevatten.
Kikkervisjes grootbrengen op de gebruikelijke manier: droogvoer, gisttabletten e.d. Wanneer de voorpoten doorbreken, zorgen voor de mogelijkheid om op het land te kruipen (verdrinkingsgevaar !).
BIJZONDERHEDEN: Lijkt veel op Hyla arborea. Is van deze soort te onderscheiden door het ontbreken van de duidelijke streep op de flanken. Er zijn echter waamemingen gedaan bij H. arborea waar deze zijstreep ook ontbrak (komt zelden voor). Het duidelijkste determinatiekenmerk is het verschil in geluid van kwaken van de mannetjes.
Bewerkt door:
François Vleminkx, september 1996
Laatst bijgewerkt op: 28-05-2015
   naar Aquariumwereld Delen - Mailen - Bewaren
AANGEBODEN DOOR
AQUARIUMWERELD
UW MAANDBLAD VOOR AQUARIUM- EN TERRARIUMKUNDE