Het waterstaal dat U mij toestuurde werd door ons geanalyseerd en dat gaf de volgende resultaten:

De biologische eindbelasting (fosfaat, sulfaat en nitraat) valt inderdaad op. Heel wat aquaria lijken enkel schitterend. Toch is het telkens weer grappig om te zien hoe mensen iedere keer dezelfde denkfout maken wanneer algen optreden in hun aquarium en daarbij nog een hele boel dingen doen die in hun aquariumbeeld niet voorzien zijn.
Zoals de meesten, hebt U geen water laten analyseren vóór het optreden van de algengroei. Die resultaten zouden er misschien totaal anders, om niet te zeggen verontrustend, uitgezien hebben. Iets in de orde van 10-15 mg fosfaat en 50-60 mg nitraat b.v. Vraagt U zich af waar die dan gebleven zijn? Wel, ze zijn nog steeds in uw aquarium aanwezig. Behalve dan het deel dat U met water verversen of met het verdelgen van de draadalgen zelf verwijderd hebt zit alle fosfaat en nitraat nog vast in de draadalgen in uw zee-aquarium.

De weelderige algengroei op een koraalrif. Foto: Ronny Moortgat. Stenopus hispidus, de kappersgarnaal leeft op het rif en voert daar heel wat opruimingswerk uit. Foto Arend van den Nieuwenhuizen.

De soort die in uw aquarium woekert behoort tot het genus Vaucheria. Dit is geen groenwier maar wordt bij de goudwieren (Chrysophyta) gerekend. Het is niet de enige draadalgsoort die we op levend steen aantreffen. Ook verschillende Cladophora- en Bryopsis-soorten worden nu en dan aangetroffen.
Wat zich in uw aquarium afspeelt gebeurt ook in zee. Daar treffen we fosfaat- en nitraatgehaltes aan van enkele fracties van milligrammen. Toch worden er dagelijks tonnen fosfaten en nitraten naar de zee gevoerd en die worden bijna allemaal door de zeewieren en het vegetatieve fytoplankton "opgegeten". In de zee blijft het hier natuurlijk niet bij. Op een rif in de brandingzone vinden we ook allerlei soorten algen maar dit escaleert slechts zelden zoals in het aquarium. De reden hiervoor is de organisatie van het hogere leven in zee. Wieren en algen worden daar namelijk intensief gegraasd. Niet alleen door vissen, garnalen, slakken en zee-egels maar ook nog eens door het kleinere plankton dat tussen de wieren zelf leeft.
Het is de basis van de voedselpiramide die eindigt met de obligate viseters zoals haaien, zeehonden en tandwalvissen.
Dat is wellicht bijzonder interessant om te weten maar een dergelijke piramide is in een aquarium, hoe groot ook, onmogelijk in te stellen, laat staan te handhaven. We moeten dus via een omweg het evenwicht een beetje naar de omstandigheden van een aquarium terugdraaien.
Dat kan, door wat te "spelen" met het gehalte aan vrije calcium ionen. In de analysegegevens lezen we dat het kalkgehalte inderdaad maar 180 mg/l bedraagt. Een gehalte van ca. 400 mg per liter zou beter zijn. Bij de aanvang was dat waarschijnlijk wel zo, maar in het levend steen zitten zoveel kalkbindende organismen dat dit reeds na enkele weken op een te laag niveau komt. Van dan af kunnen er algen optreden die de fosfaat- en nitraatspiegels onder controle houden.
Uit het voorgaande is eenvoudig een therapie te distilleren om draadalg in zee-aquaria kwijt te raken:
1. neem zelf de controle van het fosfaat en nitraat over door een gerichte waterverversing.
2. verhoog het gehalte aan vrije calcium ionen door het toedienen van kalkwater. Deze vrije ionen zullen ook een gedeelte van het fosfaat binden.
Kalkwater kan eenvoudig gemaakt worden door enkele soeplepels calciumhydroxide in een jerrycan met 5 l water te doen. Op die manier bekomen we een zgn. verzadigde oplossing. De bus moet gevuld worden tot boven toe zodat er zo weinig mogelijk lucht aanwezig is. Het kooldioxide dat hierin aanwezig is kan namelijk al een gedeelte van die vrije kalk ionen binden zodat de activiteit van het kalkwater sneller afneemt. De bus moet goed geschud worden en dan laten we ze enige tijd staan zodat het bezinksel terug op de bodem komt. De troebele vloeistof moeten we hebben voor ons aquarium. Een startdosis is 500 ml per 100 l aquariumwater per week. Aquaria die dergelijk laag kalkgehalte hebben kunnen dat verwerken gedurende een drietal weken. Schakel daarna over op een onderhoudsdosis van 250 ml per 100 l aquariumwater per week.
Denk eraan telkens na het toedienen, de bus opnieuw zo vol mogelijk bij te vullen. Na enige tijd is de kalk in de bus niet meer werkzaam. Daar komt U achter door af en toe de pH van de vloeistof te meten. Die is vrij hoog (13 in het begin) en mag niet lager worden dan 9. Dan moet U een nieuwe bus kalkwater samenstellen.
Vergeet nooit dat een algenprobleem steeds minimaal op 2 fronten aangepakt moet worden.

Vervolg: klik hier -->>